Encher páxinas en branco. Espiritualidade?

Fai tempo creo que coñecín a unha persoa de firmes principios, moi segura de si mesma e dunha moral que dependía do alcol que levara en sangue. A verdade é que nunca dicía nada que ninguén ouvira antes, mais toda verba que saía polos seus beizos sería digna de analizar polos grandes psicoanalistas e filósofos. Tiña cualidades moi variopintas en diferentes campos das artes abstractas e podía estar tranquilo sen mover nin un só músculo do seu corpo cando unha ameaza estaba preto.
A súa visión da vida e a súa filosofía intrínseca manifestábase nun caderno onde o futuro estaba escrito. Non era gran cousa nin de cor rechamante. Tampouco o gardaba coma un tesouro, oculto para o resto dos mortais que puideran avistar tal "diario do futuro" entre as cousas do seu escritorio, mais existía un complexo problema: Entrar na súa habitación non era doado, e unha vez dentro, todo estaba espallado, case caótico.
As facultades do corpo etéreo de cada forma unipersoal de nós, a chave para abrir a porta da habitación que ten unha única forma moldeada con infinitas copias que percibimos intuíndo de xeito distinto cando procuramos un camiño. Esas facultades que podemos chegar a ter, poden sentirse cando realizamos un traballo de meditación e asimilación de cousas futuríbeis na nosa conciencia.
Penso que dalgún xeito ou outro, todo o mundo estivo dentro ou chegará a estar. Ser dono da habitación e ordeala.

Outra cousa moi diferente é ter a capacidade de atopar ese libro, abrilo e pasar a páxina malia que estea en branco e procurar o xeito de que se encha.